مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
ایرانیان ونکوور طی دو هفتهٔ اخیر بار دیگر صدای هم‌وطنانشان در ایران را به گوش مردم کانادا رساندند. شنبه ۱۲ نوامبر ۲۰۲۲، تجمع بزرگی در مقابل ساختمان آرت گالری در خیابان وست جورجیا برگزار شد، و مطابق معمول هفته‌های گذشته، شرکت‌کنندگان در این تجمع پس از آن به راهپیمایی در خیابان‌های اطراف پرداختند. در این تجمع تعدادی از هم‌وطنان به یاد خدانور لجه‌ای با لباس‌های سنتی بلوچی حاضر شده بودند و نمایش کوتاهی هم توسط دو سه تن از این عزیزان به اجرا درآمد. همچنین رقص کردی و نیز رقص دیگری توسط گروه آکادمی رقص‌های شرقی با ترانهٔ بلا چاو به اجرا درآمد. مانند هفته‌های گذشته، در این تجمع تنی چند از فعالان سیاسی و اجتماعی سخن گفتند و شعارهای اعتراضی به زبان‌های انگلیسی و فارسی سر دادند. ازجمله سخنرانان می‌توان به هوریران سهراب، مادر زنده‌یاد نگار برقعی از جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، اشاره کرد. همچنین تعدادی از اعضای سازمان کیوپ بی‌سی (CUPE BC) و نیز اعضای اتحادیهٔ عمومی کارکنان بی‌سی (BC General Employees’ Union) یا اختصاراً BCGEU در این تجمع شرکت داشتند و نمایندگانی از آن‌ها سخنانی در محکوم‌کردن کشتار و سرکوب مردم ایران ایراد کردند. شایان ذکر است که کیوپ بی‌سی نمایندگی بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ کارگر/کارمند را بر عهده دارد که اعضای آن در صدها صنف مختلف، ازجمله هیئت امنای مدارس، خطوط هوایی، کتابخانه‌ها، دانشگاه‌ها، خدمات بهداشتی، و دیگر نهادهای عمومی مشغول به کارند. اتحادیهٔ عمومی کارکنان بی‌سی نیز یکی از بزرگ‌ترین اتحادیه‌ها با بیش از صد سال قدمت در استان بریتیش کلمبیاست که بیش از ۸۵٬۰۰۰ عضو دارد.
برنامهٔ دوم روز شنبه ۱۹ نوامبر برگزار شد. این برنامه به فراخوان انجمن خانواده‌های جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، در سومین سالگرد آبان خونین و در همراهی با انقلاب ایران، برگزار شد که طی شرکت‌کنندگان از استادیوم بی‌سی پِلِیس به‌سمت ونکوور آرت گالری راهپیمایی کردند و سپس در مقابل ساختمان این گالری تجمع کردند. در این تجمع علاوه بر سردادن شعارهای اعتراضی، گروه کُر هورآوا سرودهای انقلابی «برای…»، «فریاد جاودان»، «سرود زن» و «ای ایران» را خواندند و مردم نیز به همخوانی با آن‌ها پرداختند. همچنین تنی چند از مقامات دولتی کانادا، ازجمله برندا بِیلی، نمایندهٔ مجلس استان از حوزهٔ ونکوور-فالس کریک، و ریچارد استورات، شهردار کوکئیتلام، به سخنرانی پرداختند. همچنین گروهی از پزشکان ایرانی-کانادایی از همکاران فعال در حوزهٔ سلامت ازجمله پرستاران، داروسازان، دندان‌پزشکان و پزشکان با روپوش‌های سفید به این تجمع پیوستند و ضمن پشتیبانی از جنبش زن، زندگی، آزادی خواستار آزادی همهٔ زندانیان سیاسی ازجمله بیماران و درمانگران شدند.
در این تجمع همچنین مجتبی قوی، برادر زنده‌یاد معصومه قوی و زنده‌یاد مهدیه قوی از جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، و آرمان ابطحی، برادر زنده‌یاد مهران ابطحی از جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲، بیانیهٔ انجمن خانواده‌های جانباختگان پرواز پی‌اس۷۵۲ را به‌ترتیب به زبان‌های فارسی و انگلیسی خواندند. مشروح این بیانیه از این قرار است:
آبان، آذر، دی، بهمن… ۴۴ سال است تمامی ماه‌های ایران خونین است. مردمی که برای فریادزدن حقوق اولیهٔ خود کشته می‌شوند. سه سال پیش در چنین روزهایی ۱۵۰۰ نفر از مردمان این دیار کهن با بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها به قتل رسیدند، هزاران نفر بازداشت شدند و صدها نفر در دادگاه‌های نمایشی به اعدام محکوم شدند.
امروز سه سال است که خانواده‌های کشته‌شدگان همچنان تحت آزار و اذیت و بازداشت قرار دارند.
اکنون بیش از دو ماه از اعتراضات مردمی ایران می‌گذرد، اعتراضاتی که با اسم رمز مهسا امینی بار دیگر اقوام ایران کهن را بر علیه ظلم با هم متحد کرده تا به جهانیان نشان دهیم که این سرزمین بارها در تاریخ چندهزارسالهٔ خود پای ستمگران را از این خاک بریده است.
پیام امروز ما به خانواده‌های آبان این است که نمی‌گذاریم خون فرزندان این سرزمین پایمال شود و راه امروز ما ادامهٔ راه آنان است.
خواسته‌های ما بدین شرح است:
۱. اخراج فوری سفرا و دیپلمات‌های جمهوری اسلامی از تمام کشورهای جهان
۲. اقدام فوری برای ثبت و ضبط اموال و دارایی‌های مقامات جمهوری اسلامی و وابستگان آن‌ها در خارج‌ازکشور که نقشی در فساد سیستماتیک، سرکوب، زندانی‌شدن و کشتار مردم بی‌دفاع داشته‌اند.
۳. تحت‌ِ تعقیب قراردادن و پیگیری حقوقی تمام ناقضین حقوق بشر در ۴۴ سال گذشته
۴. آزادی فوری و بی‌قیدوشرط تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی
۵. برگزاری جلسهٔ ویژهٔ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ارتباط با نقض آشکار حقوق بشر در ایران
۶. تشکیل یک کمیسیون حقیقت‌یاب مستقل برای بررسی ابعاد خشونت‌ها، کشتار و سرکوب وحشیانه معترضین در ایران
۷. اخراج فوری جمهوری اسلامی از کمیسیون زنان سازمان ملل متحد
البته چند تجمع دیگر نیز در نقاط مختلف مترو ونکوور برگزار شد که متأسفانه امکان پوشش همهٔ آن‌ها را نیافتیم.
در پایان توجه شما را به تصاویری از دو تجمع یادشده در بالا جلب می‌کنیم.
